عدالت از نوع من

امشب از اون شباس که باز حس فریاد زدن اومده!همیشه فریادمو تو خودم حبس کردم، همیشه تو دادگاه خیالم اعتراضمو گفتمو قاضی و هیئت منصفه یک صدا به نفع من رأی دادن،مجرمو به اعدام محکوم کردن  و من از دیدن صحنه اعدام،مرگ یک آدم، وقیحانه لذت بردم!ولی حیف که این عدالت خیالی وقتی به اینجا می رسه دوباره از اول تکرار می شه!و من دوباره و دوباره اعتراضمو می گم.انقدر می گم که خودمم خسته می شم.یه نخ سیگار در میارمو قاضی و هیئت منصفه لعنتی رو باهاش می کشم، و بعد با آخرین کام سیگارم مجرمو می کشم.و این دقیقا همون لحظه ی خوب و لذت بخشه.همون لحظه که کل دنیام می شه انتقام جویی و تو آخرین کام سیگارم خلاصه می شه.